Stress en pijn versterken elkaar. Heb je meer stress, dan zul je meer pijn ervaren, waardoor de stress zich nog meer opbouwt. Door de stress te verlagen zorg je automatisch dat de pijn minder wordt. Dat is een natuurlijke reactie.
Pijn is vaak een soort herinnering aan hoe erg het in het verleden was, en projecteert die herinnering op de toekomst. Daardoor ontstaat angst dat de pijn je opnieuw en altijd zal achtervolgen. Zo ontstaat een kettingreactie van angst, stress en pijn. Maar is die angst wel terecht?
Door de angst weg te nemen, verander je de beleving van de stress en pijn.
Pijn is een signaal van je onderbewustzijn. Het is een bericht dat om je aandacht vraagt. Als je aandacht besteedt aan dit signaal, is het niet langer noodzakelijk. Als je door een brandalarm of door je buren gewaarschuwd wordt dat je huis in brand staat en je onderneemt actie, dan is dat indringende alarmsignaal niet langer nodig.
Pijnbestrijding gaat hier dus om een verandering van je mindset. Dat pijn een signaal is, en geen marteling. Zodra duidelijk is dat pijn een goede kwaliteit van aandacht verdient, kun je die aandacht erheen sturen en zien dat dit al verlichting biedt.
Binnen de behandeling haal ik graag de zwaarte steeds meer weg. Ik wil de focus graag verleggen van een klacht naar een ongemak. Van pijn naar sensatie in het lichaam. Van ziek, naar herstel, naar beter.
Woorden roepen ook beelden en gevoelens op bij ons. Dat is de manier waarop onze hersenen werken. Aangezien we pijn willen bestrijden, is het dan ook niet handig om dat woord ‘pijn’ te blijven gebruiken. Woorden als ongemak, sensatie of effect geven pijn een andere betekenis. Ze laten je van denken naar voelen gaan. Ze zorgen voor een andere vorm van aandacht, focus, bewustwording. En maken van een ziekenhuis een hersteloord. Klinkt meteen al een stuk beter, toch?
