Homo? Bi? Homo-plus? Transgender… Gek? Anders? Invalide?
Het lijkt wel of tegenwoordig iedereen verplicht een label moet dragen. Iedereen wil of moet iets zijn. We vinden dat iedereen in zijn hokje moet passen. Want pas dan kunnen we elkaar accepteren… als homo, bi, homo-plus, transgender… gek, anders of invalide…
Dit is toch raar?
We ZIJN immers allemaal unieke persoonlijkheden. Met onze eigen aard, eigenaardigheden, eigen aardigheden, onze achtergronden, talenten, karakters, emoties en vaardigheden. Maar ook met onze eigen fouten, gewoontes, smaak, gevoelens en gedachten.
Hoe mooi is het, als we er ons van bewust worden dat we sowieso al op voorhand iemand ZIJN? Gewoon vanuit onszelf. Hoe mooi als je dat van jezelf beseft en om te beginnen jezelf kunt accepteren. Gewoon zoals je bent. Dat je intens jezelf kunt ZIJN en de ander als zichzelf kunt ervaren.
Vanuit deze acceptatie van jezelf kun je ook ieder ander accepteren zoals die is. Je kunt zo ook met elkaar in verbinding komen. Waarom zou jij van die ander iets moeten vinden? Waarom zou je labels moeten plakken, moeten oordelen of zelfs veroordelen? Van wie moet je dat? Geef die ander maar liever de ruimte om zichzelf te zijn. Zodat die ander zichzelf ook kan (leren) accepteren.
Hoe mooi wordt dat, als iedereen intens zichzelf kan zijn?
Ik wens dit iedereen van harte toe en probeer hier zelf iedere dag naar te leven.
Vanuit die wens kreeg mijn praktijk daarom de naam ‘Intens Zijn’.
