Soms lees ik een fragment, een zin of hoor ik een uitspraak waarvan ik denk: dit is nou precies waar het leven om draait.
Dan denk ik erover na en vaak verwerk ik die gedachten weer in mijn eigen blogs. Dat had ik ook bij de bovenstaande zin. Maar het ingezonden stuk van Karel J.A.M. op de website van Vrijspreker is zo perfect geformuleerd, dat ik het zelf onmogelijk beter of anders kan doen. Daarom deel ik die tekst hier graag in zijn geheel:
Het leven is als een treinreis. Mensen stappen in en mensen stappen uit. Er zijn haltes met een gelukkig weerzien, en haltes met een droevig afscheid. Als we geboren worden stappen we op de trein en ontmoeten onze ouders. En we denken dat ze de hele reis bij ons zullen blijven. De realiteit is echter anders. Ze stappen uit op een station. Ze laten ons achter in de trein, zonder hun gezelschap, liefde en genegenheid.
Maar er stappen andere mensen in. Mensen die tijdens de verdere reis voor ons heel belangrijk zullen zijn. Het zijn onze broers en zussen, onze vrienden en al de andere mooie mensen die van ons houden. Voor sommigen is de reis een leuke uitstap. Voor anderen is het een vervelende reis met zware bagage. Anderen staan klaar om te helpen.
Sommigen laten na het uitstappen een grote leegte achter. Herinneringen zijn alles wat ons rest. Anderen stappen in en onmiddellijk weer uit en geven ons enkel de tijd om hen slechts vluchtig te kennen. Soms zijn we verrast dat bepaalde medereizigers van wie we houden in een ander rijtuig gaan zitten en ons verder alleen laten reizen. Natuurlijk houdt niemand ons tegen om hen in het andere rijtuig te gaan opzoeken. Soms kunnen we echter niet naast hen gaan zitten, als die plaats al is ingenomen. Dat is niet erg, zo is de reis nu eenmaal: vol dromen en verrassingen, vol ontmoetingen en afscheid nemen, mee- en tegenvallers.
Maar er is geen terugreis. Laat ons de reis zo aangenaam mogelijk maken. Laten we proberen onze reisgenoten te begrijpen, en laten we zoeken naar de mooiste kanten van elk van hen. Weet dat op elk moment van de reis één van onze reisgezellen ons begrip nodig kan hebben. Ook wij kunnen op een bepaald moment behoefte hebben aan iemand die ons begrijpt. Het grote mysterie van de reis is dat we niet weten wanneer we moeten uitstappen.
We weten ook niet wanneer onze reisgezellen uitstappen. Zelfs niet degene die naast ons zit. Afscheid nemen van alle mensen die je ontmoet kan pijnlijk zijn. Vrienden, laat ons er een mooie reis van maken! Droom van de bestemming. Geniet van de fascinerende reis en je medereizigers en zie de schoonheid van het nu. Versuf niet door de cadans van de trein. Wees alert en laat anderen in levenskracht delen. Laat ons ervoor zorgen dat we mooie herinneringen achterlaten op het moment dat we uitstappen.
Afkomstig uit een ingezonden stuk van Karel J.A.M. op de website van Vrijspreker.
De Vrijspreker is de actualiteitenrubriek van het Libertarisch Centrum.
https://www.vrijspreker.nl/wp/2011/01/de-trein-van-het-leven/
