Soms is het goed om eens even stil te staan en je af te vragen: ‘Waar word ik nu echt gelukkig van?’

Negen jaar geleden begon ik me dit zelf af te vragen. Ik werkte toen op de huisartsenpost en genoot van de fijne contacten met de mensen. Maar die contacten waren me te oppervlakkig. Ik zat vast aan regels, waarden en normen die niet meer strookten met mijn eigen gevoelens. Ik haalde er niet meer genoeg voldoening en energie uit.

Ondertussen had ik naast mijn werk ook mijn eigen Bowen-praktijk. Maar in die combinatie had ik dus twee petten op. Omdat ik mijn energie moest verdelen, ging mijn praktijk niet echt lopen. Ik besloot het gesprek aan te gaan en mijn nog niet opgepakte ouderschapsverlof in te zetten.

Ik ging meer en meer aan de slag met mijn nieuwe passie, draaide meer uren in mijn eigen praktijk. Maar ook nu hield ik mezelf nog steeds tegen. Ik had nog niet vol voor mezelf gekozen, ging nog steeds voor de zekerheid van mijn baan en voor het bekende.

Mijn eigen tijd

Pas toen ik echt mijn ontslagbrief indiende, werd ik blij verrast met een praktijk die al snel volliep met mooie, fijne, liefdevolle en hartverwarmende mensen. Ik mocht nu zelf mijn tijd indelen. Mijn eigen tijd nemen en er mijn eigen draai aan geven. Ik mocht gaan voor diepgang. Door mijn focus te verleggen naar datgene waar mijn hart echt blij van wordt, kon de energie en passie pas echt gaan stromen.

Vaak hoor ik van mensen in mijn praktijk dat ze blijven hangen in wat ze niet willen. Ik daag ze dan uit om die houding eens om te buigen naar wat ze wél willen. Wat ze daaruit leren kunnen ze meenemen naar hun nieuwe passie. Dan kan het alleen maar mooier worden.

Wat ik zelf miste was de diepgang, net dat extraatje, die persoonlijke afstemming. De mooie klik en de verbinding aangaan tussen mij en de ander. Zodat er binnen het contact gelijkwaardigheid, vertrouwen, erkenning, respect en begrip kan ontstaan. Zo creëer je ook een optimale communicatie. En dat is zó van betekenis in persoonlijke groei, in herstel en in verandering.